-
1 wpraw|a
f sgt 1. (biegłość) skill, proficiency- z wielką wprawą posługiwał się narzędziami he handled the tools with great skill- nabrać a. dojść do wprawy w czymś to become skilled a. proficient at sth- chłopiec wykazuje dużą wprawę w rozwiązywaniu tego typu zadań the boy shows great proficiency in solving problems of this kind2. (wprawianie się) practice- rozmawiał po angielsku dla wprawy he spoke English to keep in practice- wyjść z wprawy to be out of practice, to lose one’s touchThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wpraw|a
См. также в других словарях:
wprawa — ż IV, CMs. wprawawie, blm 1. «biegłość w wykonywaniu czegoś nabyta doświadczeniem, ćwiczeniami; rutyna» Mieć wprawę w czymś. Grać, szyć, pisać na maszynie itp. z wielką wprawą. ◊ Dojść do wprawy, wyjść z wprawy «osiągnąć zręczność, umiejętność w… … Słownik języka polskiego
wydoskonalić — dk VIa, wydoskonalićlę, wydoskonalićlisz, wydoskonalićal, wydoskonalićlił, wydoskonalićlony wydoskonalać ndk I, wydoskonalićam, wydoskonalićasz, wydoskonalićają, wydoskonalićaj, wydoskonalićał, wydoskonalićany «uczynić doskonalszym pod jakimś… … Słownik języka polskiego
